ஓவியம்
வண்ணங்கள் இறைக்கப்பட்ட ஓவியத்தில்
உன்னை அமர்த்தியிருக்கிறான் அவன்
எந்த வண்ணத்தில் உன்னை வரைவதென
ஒரு பெரும்யுத்தம் நிகழ்த்தியிருக்க வேண்டும்
வண்ணங்கள் காயாத தூரிகையும்
ஆடைகளற்ற முதுகில் பூசப்படக் காத்திருக்கும்
நிறக்கலவைகளும் அறிவித்துக் கொண்டிருக்கின்றன
இன்னமுமெந்த முடிவாக்கத்தையும்
அவன் எய்திருக்கவில்லையென
வண்ணக்கலவைகளில் பரிட்சார்த்தங்களை
முயற்சித்துக் கொண்டேயிருப்பவனுக்காகக் காத்திருக்கிறது
எந்த உத்தேசங்களுமற்று
முதுகில் இழுக்கப்பட்ட முடிவற்ற கோடுகளுடன்
ஒவியமொன்றின் தொடக்கம்
கோடுகள் படர்ந்து பரவி
தோளின் மீதாக திரும்பி நோக்கும் முகத்துடன்
பிம்பமாயெழுந்து ஓவியனின் கலையாக
நீ நிறுவப்படுகையில்
உனதான அடையாளங்கள் மறக்கப்படும்
பல வேளைகளில் ஆடை களைந்து
தூரிகையோட்டங்களுக்குக் காத்திருந்து களைத்துப் போன
உனது நிர்வாணத்திற்கு கூலி தரப்பட்டு
உனது அடையாளங்கள் பதியப்படாமலே திருப்பப்படலாம்.
தூரிகையும் இயக்கிய கைகளும் எதுவுமற்று
முடங்கிக் கிடக்கையில்
ஓவியம் உயிருறுவது
உன்னில் எதைக் காண்பதென்ற
உக்கிரத் தேடுதலுக்கிடையில் நிகழும்
ஒரு கண பொறியில் வெடிக்கலாம்
காற்றின் வேகத்தில் அலைக்கழிக்கப்படும்
தீ நாவுகளின் வீச்சைப் போன்று
அங்குமிங்கும் விரைந்தோடும் தூரிகையினின்று வழியும்
வண்ணங்களில் வரையப்பட்ட உன்னுடல்
ஓவியமாக பேசப்படலாம் ஓவியனுடன்
ஆடை மூடிய நீ மட்டும் யாராலும் அறியப்படாதவளாய்
எங்கேனுமொரு வெளியில் அலைந்து கொண்டிருக்கலாம்
ஓவியம் நீ என்றுன்னை உணரா மனிதர்கள் மத்தியில்
2 comments:
அற்புதமான கவிதை
நன்றி, ஜோதிரானலிங்கம்...
அன்புடன்
நண்பன்
Post a Comment