கட்டாக்காலி மாடு
நடுவீதியில் -
இரைமீட்டிக் கழிக்கும்.
பிளாட்பாரத்து வாசி
வாழ்க்கையைப் போல.
மடிவற்றிய மாடுகள்
நடுத் தெருவில் சோரமுற்று
சுமந்து கொண்டு வந்தால்
வீட்டுக்குள் அன்பாக சேர்ப்பு.
மடியில் கனமுள்ள மாடுகள்
நன்றாகக் கவனிக்கப் படும் -
சத்து ஊசிகள் குத்தப் பட்டு.
இல்லையென்றால் -
அனாதை ஜீவனம்.
சுவரொட்டி உரித்து...
பந்தக்கால் வாழை திருடி...
எச்சில் தொட்டியில் பிச்சையெடுத்து...
ஏதோ ஓர் வகையில்
வாழ்க்கை ஜீவனம்...
இங்கு....
பசுவதையென்பது
கழுத்தை அறுப்பது
மட்டும் தான்.
இல்லாத உறவை
நமக்குள் நட்டு
காதலுக்கும்
நட்புக்குமான
எல்லைகளை
ஆக்ரமித்தான்
மிகை கண்டிப்புகளால்
பூதாகரமாய்
பூத்து சொறியும்
மலர்களின் கீழே
நட்பு கிடக்கிறது -
காதலின் மணத்துடன்.
பகிர்வதற்கியலா
நேர் துருவமாய்
பிறந்து தொலைத்தோம் -
வெந்து வெந்து
மடிந்து கொண்டிருக்கும்
ஊனை
உண்டு கொண்டிருக்கிறான்
அவன்....
சுனாமி பொங்கிய கடலின் கரையாய் மனதினுள்; சிதைந்த எண்ணங்கள் எழுந்தது அவனுள். வருடங்கள் கடந்த பின்பும், அவளைப் பார்க்கும் ஆசையில் புறப்பட்ட இந்த பயணம் குடைந்து கொண்டே இருந்தது.
பையில் முகவரி எழுதிய தாள் கனத்தது.
“எவிடயானு சாரே?”
தன்னை யாரும் கவனித்தார்களா என்ற முனைப்பில் அவன் இயங்கிக் கொண்டிருக்க மீண்டும் ஒருமுறை கேட்டு கவனம் கவர்ந்தான் வாகன ஓட்டி.
பதில் சொல்வதை விட எளிதான வழியாக முகவரி தாளை அவனிடம் கொடுத்து விட்டு இன்னும் சரிவாக தன்னை இருக்கையில் பதித்துக் கொண்டான். உடலைத் தளர்த்தி சாய்ந்து கொண்ட தருணத்தில், மனம் கிளர்ந்தெழுந்து தன் போக்கில் பிரயாணப்படத் தலைப்பட்டது.
நான் கர்வப்படவில்லையென்றால்
நான் நாமாக இருப்பதில்
நான் என்ன பயன் பெறும்.......?
நான் நாமுடன் இணைகையில்
நான் நமக்கு அடக்கம்......!
நான் நாமில் அடங்கியதால்
நான் இல்லையென்று
நாம் கூறினால்,
நாமினால்
நான் என்ன பயன் பெறும்?
நான் நானை மறந்து
நான் நீயை
நான் ஆக நினைப்பதுவா
நான் நாமில் அடங்கிய பயன்?
நான் நீயாக இருக்கும் நாம்
நான் நானை இழந்து
நான் நாமாகும்.
நான் நானாக இல்லையென்றால்
நான் நாமாகவும் இல்லை.
நான் நானாக இருக்கையில்
நான் தான் நாம்.
மீண்டும் -
நான் கர்வப்படவில்லையென்றால்
நான் நாமாக இருப்பதில்
நான் என்ன பயன் பெறும்.......?
கன்னி மேரியும், கவிக்கோவும் - ஒரு பார்வை...
சமீபத்தில் இணையத்தில் உலாவிக் கொண்டிருந்த பொழுது, மரத்தடி யாஹு மடலாடற் குழுவில் நடக்கும் சில விவாதங்களை வாசிக்க நேர்ந்தது. அதில் கவிக்கோ அவர்கள் எழுதிய கஜல் கவிதைகள் என்ற தொகுதியிலிருந்து ஒரு கவிதையை எடுத்து சடையன் சாபு மரத்தடி நண்பர்களின் இலக்கிய ரசனைக்கு வைக்க, விளைவு எதிர்பார்த்ததற்கு நேரிடையானது. அந்தக் கவிதையை சொற்குவை என்றும், ஆபாசமானது என்றும், ரசனையற்றது என்றும் விமர்சித்தனர் மரத்தடி நண்பர்களுள் சிலர். கவிதையைப் புரிந்து கொள்ள மறுத்து அல்லது இயலாது - குறுகிய உள்நோக்கோடும், நேர்மையற்ற முறையிலும் விவரித்து எழுதிய நண்பர்களுக்கு விளக்கம் அளிப்பது தமிழ்க் கவிதைகளின் ஆர்வலன் என்ற முறையில் எனது மற்றும் கவிதை நேச நெஞ்சங்களின் கடமையும் ஆகிறது. மரத்தடி நண்பர்களுக்காக எழுதிய விரிவான விளக்கம், மரத்தடியிலே முடங்கிப் போய்விடக் கூடாது என்பதனால், துவக்கு வாசகர்களுக்காக கீழே தருகிறோம்...
(துவக்கு இதழ் ஆசிரியரின் அனுமதியோடு.....)
ஐயா! ஆணி, முள்
ஏதாவது பிச்சை போடுங்கள்
கர்ப்பமாயிருக்கிறேன்
என்ற குரல் கேட்டது
வெளியே வந்து பார்த்தேன்
கன்னி மேரி !
*******************
இது தான் அந்தக் கவிதை....
இனி இந்தக் கவிதை என்ன சொல்ல வருகிறது...
இயேசுவை கட்டி வைத்து அடிக்கிறார்கள். தடுக்க முடியவில்லை. கண்ணீர் பெருகுகிறது. கை வலித்து காவலர்களே ஓய்ந்து, சோர்ந்து போகும் நேரம். ரோம் கவர்னரின் மனைவி இரக்கத்துடன் ஒரு துண்டை கொடுக்க அதனைக் கொண்டு சிந்திக்கிடக்கும் ரத்தம் முழுவதையும் துடைத்து எடுக்கிறார். அந்த கணத்தில், அந்தத் தாயின் மனம், பிரார்த்தனையில் ஈடுபடாமலா போயிருக்கும்? நிச்சயமாக ஈடுபட்டிருக்கும். அது போலவே, சிலுவையில் அறையப்பட்டு, தூக்கி நிறுத்தப்பட்ட போதும், சோகமே வடிவமாக, காலடியில் நிற்கின்றார். எத்தனை எத்தனை பிரார்த்தனைகள் மனதில் ஓடியிருக்கும்?
இது பழையது.
அந்தக் கால மனிதர்கள் எல்லோருமே காட்டுமிராண்டிகள் - நாகரீகமற்றவர்கள். அவர்களிடையே, இயேசு போன்ற ஒரு இறைத்தூதர் மாட்டிக் கொண்டது அவஸ்தை தான். ஆனால், இப்பொழுது இயேசு பிறந்திருந்தால், நாமெல்லாம் எப்படி எப்படி நல்லத் தனமாக நடந்து கொண்டிருப்போம்? எத்தனை இனிமையாக நடந்து கொண்டிருப்போம்?
பார்க்கலாமா ?
ஓர் ஓவியர் இயேசு கிறிஸ்துவை ஓவியமாகத் தீட்டினார் - ஆமாம் - நவீன யுகத்து ‘ஹிப்பி’ மாதிரி தலை முடியை பரப்பிக் கொண்டு, சிகரெட் புகைப்பது போன்று, ஒரு குறுநகையுடன் சித்தரிந்திருந்தார். கடும் எதிர்ப்பு கிளம்பிய பொழுது, அது எனது கருத்து சுதந்திரம் - இதில் தலையிட உங்களுக்கு உரிமை கொடுத்தது யார்? என்று பதில் கேள்வி எழுப்பினார்.
கன்னி மேரி இதைக் கண்டிருந்தால், அவர் நினைத்திருப்பார் முட்கிரீடம் சூட்டிய யூதாக்கள் ஆயிரம் மடங்கு மேல் என்று.
விஞ்ஞானிகள் என்ன சும்மா இருப்பார்களா? Reconstruction of Christ என்று பெயரிட்டு, ஒரு தலையை வடிவமைத்து, எல்லோரும் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் கருணை ததும்பும் கண்களைத் தூக்கி தூரப்போட்டு விட்டு, அலை அலையான நீண்ட கேசத்தைத் தூக்கி எறிந்து விட்டு, மந்தமான, பிரகாசமில்லாத ஒரு மனித முகத்தைக் காட்டி, இது தான் இயேசு என்றார்கள். எல்லோர் மனதிலும் அன்பு ததும்பும் கண்களைக் கொண்டு நீங்கா இடம் பெற்ற அந்த நம்பிக்கைச் சித்திரத்தை சிதைக்கும் வன்முறையில் இறங்கியது - விஞ்ஞானம். உண்மையைத் தெளிவிக்கிறோம் (!!??) என்ற பெயரில் நம்பிக்கைகளைச் சிதைப்பது எந்த விதத்திலும் நன்மை பயக்காது. ஆனாலும், அதில் ஒரு உற்சாகம் - ஆனந்தம். குரூர திருப்தி.
கன்னி மேரி என்ன நினைத்திருப்பார்? சிலுவையில் அடிபட்டு சிதைந்தது உடல் மட்டும் தானே என்று...
Dan Brown எழுதிய ‘The Da Vinci Code’ என்ற புனை நாவலின் கதைக்கருவே - இயேசு மரிக்கவில்லை. தப்பிப் பிழைத்தார். மணந்து கொண்டார். சந்ததிகள் உண்டாக்கினார். இன்றளவும் அந்த சந்ததிகள் வாழ்கின்றனர் என்ற ரீதியில் கதை போகும். திகைத்துப் போயின தேவாலயங்கள். நீண்ட மௌனத்திற்குப் பிறகு அறிக்கை வெளியிட்டனர் - புனைந்து எழுதப்பட்ட அந்த புத்தகத்தை வாசிக்க வேண்டாம் என்று. எழுத்து சுதந்திரம் எந்த மட்டுக்கும் நீளலாம் என்று தங்களுக்கென எந்த ஒரு வரைமுறையின்றி இயங்கிக் கொண்டிருக்கும் கதை புனைபவர்கள் ஒரு புறமென்றால், அதை மறுத்து, எதிர்ப்புத் தெரிவிக்க வேண்டிய தேவாலயங்கள் நீண்ட மௌனம் காத்தது பலரது மனதை புண்படுத்தியிருக்கிறதென்றால், பெற்றெடுத்த ஒரு அன்னையின் மனம் எத்தனை தூரம் வேதனைப்பட்டிருக்கும்?
இது இப்படி என்றால், கிறிஸ்துவை அடித்து துவைத்து இம்சப்படுத்துவதை தரமான ஒளி-ஒலி பதிவோடு காட்டி, மக்களின் மனதை உருகச் செய்து, காசு பார்த்தது அதை விட கொடுமையல்லவா? இயேசுவின் வாழ்க்கை சித்திரவதை செய்யப்படுவது மட்டுமா? தன்னுடைய சொந்த வியாபாரத்திற்காக எல்லா மக்களும் மதிக்கும் ஒரு இறை தூதரையா அப்படிக் காட்ட வேண்டும்?
பலபேரால், அடித்து அவமானப்படுத்தப்படும் காட்சியை கண்டு மனம் களிக்கவா செய்யும் - ஒரு தாய்க்கு.? துடிக்க அல்லவா செய்யும்? ஆணி அடித்த வேதனையை விட இது கொடூரம் அல்லவா?
இவையெல்லாவற்றிற்கும் மகுடம் வைத்தாற் போன்று ஒரு ஆராய்ச்சியின் மூலம் புத்தகம் ஒன்று வந்திருக்கிறது - Is Jesus Lived in India என்று. கதையல்ல - நாவலல்ல - ஆராய்ச்சிப் புத்தகம். இயேசு இறக்கவில்லை. கொலைகார பாதகர்களின் கண்ணில் மண்ணைத்தூவி, தன் சீடர்களின் உதவியோடு, இந்தியாவின் காஷ்மீரத்திற்கு ஓடிப்போனார் என்றும், அங்கேயே மரித்துப் போனார் என்றும் அங்கு அவருக்கு கல்லறை இருக்கிறது என்றும் எழுதியுள்ளார். எல்லாம் சரித்திரத்தில் நிகழ்ந்த சில நிகழ்வுகளை ஆதாரமாகக் கொண்டு, ஊகம் செய்யப்பட்டவை.
என்ன அவசியம் வந்து விட்டது - ஆராய்ச்சியை உறுதியாக செய்து, இறுதியான தீர்க்கமான முடிவுக்கு வரவேண்டும் என்ற நிலைக்கு முன்பே அதைப் புத்தகமாகக் கொண்டு வந்து காசு பார்த்து விட வேண்டும் என்று?
இதையெல்லாம் பார்த்த மேரி அன்னை முடிவே கட்டி விட்டார் - அன்று மரண தண்டனை விதித்த யூதர்கள் எத்தனையோ மேல் என்று. இந்த நவீன யுகத்தைக் கண்டு கோபமுற்று இந்த உலகின் அநாகரிகத்தைக் கண்டிக்க முயன்று, கவிதை எழுதியவர் - ஆபாசமாக எழுதுகிறார் என்று சொன்னால், அது அதிசயமாகத் தான் இருக்கிறது. கவிதையின் சின்ன சின்ன நெளிவுகளைக் கூட காண மறுக்கச் செய்தது எது என்று தான் !? கவிக்கோவின் உண்மை பெயரும் அது சார்ந்த மதமுமா? அப்படி இருக்காது, இருக்கக் கூடாது என்றே பிரார்த்திக்கிறேன். அது உண்மையென்றால், அதனால் சிறுமை கவிக்கோவிற்கு அல்ல.
இ¦தையே வாலி எழுதியிருந்தால் - என்ற கேள்வி எழுப்பப்பட்டுள்ளது - வாலி என்ன, யார் எழுதியிருந்தாலும், இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் இறந்து போன, உலகின் மூன்றில் இரண்டு பங்கு மக்களால் மதிக்கபெறும் ஒரு நபரை, நாகரீக உலகின் அனுகூலங்களைக் கொண்டு, அநாகரீகமாக விமர்சித்து அதன் மூலம் சம்பாதனை செய்யும் அவலத்தை சாடுவதற்கு சாதி, மதம் இதெல்லாம் தேவையில்லை அன்பரே...
ஆம், அன்று முட்களாலும் ஆணியாலும் இம்சித்து சிலுவையில் அடித்தார்கள். இன்று நாம் நாகரீகமாக கருத்துச் சுதந்திரம், எழுத்துச் சுதந்திரம், வியாபார உரிமை என்றெல்லாம் கூறி, அவர் நினைவுகளை கண்டம் துண்டமாக வெட்டி கூறு போட்டு விற்கிறோம்.
கன்னி மேரி இன்று நம்மிடையே பிச்சை கேட்டு நிற்கிறார் - தன் கருவிலிருக்கும் இயேசு மிகக் குறந்த துன்பத்துடன் சிலுவையிலே அறையப்படட்டும் - ஆணி , முள் கொடுங்கள் என்று.
நியாயந்தானே?
நட்புடன்
நண்பன்
(நன்றி - துவக்கு மின்னிதழ் - www.thuvakku.da.ru)
கடவுளைக் காட்டு
என்று ஒரு போர் -
நண்பர்களுக்குள்...
நம்பிக்கையின்
எல்லையில் நிற்கிறார்
கடவுள்.
நம்பிக்கைகள்
உண்டாவது
முயற்சியால்!
முயற்சிக்க வேண்டுமே
ஓர் மனதின்
சிந்தனை -
அங்கே
கடவுளின் வாசம்....
சிந்தனை எழுவது
என் தலையில் -
மூளையின்
மெல்லிய திசுக்களில்....
திசுக்கள்
துடித்தால் தான்
சிந்தனை.
ஓர் துடிப்பை
தூண்டியவர்
கடவுள்...
துடிப்பது
உண்டானது
பிறப்பின்
நியதி.
பிறப்பிற்கு
நியதி
வைத்தவன் யார்?
அவர் தானே -
கடவுள்?
கடவுளைக் காட்டு
என்ற போரின் விவாதம்
சூடாக தொடர்ந்தது
நண்பர்களுக்குள்.
பக்கத்து பள்ளியில்
இறைவணக்கப் பிரார்த்தனை -
'என் மதம் எனக்கு....
உன் மதம் உனக்கு.......'
பயங்கள். . . . . . .
வெளிச்சமற்ற இரவில்
சில நிழல்கள்
தொடர்கின்றன
இருக்காது என்றே
அமைதிப் படுத்தி
நடக்கிறேன்
நிழல்கள்
நடந்து நடந்து
சப்தமெழுப்புகின்றன -
திரும்பிப் பார்க்கச் சொல்லி.
நின்று
திரும்பிப் பார்த்து
நிழல்களை
கண்டிக்க ஆசைதான்.
எத்தனை
கோணத்தில் திரும்பினாலும்
நிழல்களை மட்டும்
காணமுடியவில்லை.
நிழல்களின்
சப்தம் மட்டும்
கேட்டுக் கொண்டே தான்
இருக்கின்றது -
மனதினுள்.
வீடு கட்டிய அனுபவத்தைப் பற்றியது...
வீடு
உணவிற்கும்
உயிர்பிழைத்தலுக்குமிடையேயான
துரத்தலும், விரைதலுமான ஓட்டமாக
தூக்கமும், நானும் நடத்தும்
ஒர் இடையறா போராட்டத்திற்கிடையே
நிகழ்கிறது
வீட்டுச் சுவர்களிடம்
விரல்கள் நடத்தும் விசாரணை....
அடிவாரத்தில் மூழ்கப்போகும்
ஒரு கல்லே
குங்குமம் சார்த்தப்பட்டு
மாலை போடப்பட்டு
பொரிகடலை, தேங்காய், வாழைப்பழம் தரப்பட்டு
தற்காலிகத் தெய்வமாகி
துவங்கி வைத்த வீடு அது...
அதுவரையிலும்
அறியப்படாத வாஸ்துவும்
விலாவரியாக விசாரணைக்குள்ளாகி
சகல சம்பத்துகளுக்குமிடமின்றி
கொஞ்சமே கொஞ்சமாக மாற்றி வைத்தும்
நீங்காத சிற்சில மனசஞ்சலங்களுக்கு
சமாதான சாந்திகள் பல செய்யப்பட்டு
வளர்த்தி நிற்கவைக்கப்பட்ட வீடு அது....
வகைவகை காய்கறி
இனிப்புகளுடன் தந்த விருந்தை
உண்டு களித்த சிலர்
'அப்படி இருந்திர்க்கணும்
இப்படி இருந்திர்க்கணு'மென்ற
விமர்சனங்களைப் புறந்தள்ளி
பின்னும்
என் நேசத்திற்குரிய வீடு அது....
உயிர் மூச்சைத் தவிர
மற்றவை அனைத்தையும்
மூடிக்கொண்ட உலகம் துயிலும்
இரவின் மௌனத்தில்
வீட்டுச் சுவற்றைக் கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறது
என் விரல்கள் -
"கீறல்கள் ஏதும் விழுந்து
காயம்பட்டாயா" என்று...
என் அன்பில் நெக்குருகி நிற்கும்
அந்த சுவற்றிடம் சொல்லவில்லை -
ஒருமுறை இழந்து விட்டால்
மீண்டொருமுறை
அதனைப் போல மற்றொன்றை
கட்டித்தரும் தெம்பில்லாத
எனதிந்த இயலாமை தான்
இந்தப் பாசமென்று.....
நான் ...
எப்படி அறிமுகப்படுத்திக் கொள்வது?
கவிதைகளின் ரசிகன்
என்றே அறிமுகப்படுத்திக் கொள்கிறேன்...
ஆனால்
கவிதை மட்டுமே
எனது தளமென்று
எண்ணி விட வேண்டாம்....
விவாதத் தளங்களும்
பிடித்தமானவையே....
நட்புடன்.....
