மாங்கா மடையர்கள்.....

எரியும் புத்தகக் கடைவீதி.

ஒரு இனத்தை அழிக்க, ஆதி காலம் தொட்டே இருந்து வரும் வழக்கம்- அறிவைத் தேடும் வழிமுறைகளை ஒழித்து விடுவது. அதைத் தான் இன்று ஈராக்கில் தீவிரவாதிகள் செய்திருக்கிறார்கள். இத்தனை காலமும், இன அழிப்பிற்காக போராடிக் கொண்டிருந்தவர்கள், இப்பொழுது, ஒரு புத்தகங்களை விற்கும், நூலகங்கள் நிறைந்த ஒரு கடை வீதியை தகர்த்தெறிந்திருக்கிறார்கள்.

முத்தனபி தெரு என்று சொல்லப்படும் அந்தக் கடை வீதியின் வயது ஆயிரம் வருடங்களுக்கு மேல். 10ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த ஒரு கவிஞரின் ஞாபகமாக அந்தத் தெருவிற்கு முத்தனபி என்று பெயர் வைத்து, அந்தத் தெரு முழுவதும், புத்தகங்கள் விற்பனைக்கும், நூலக வாசிப்புக்கும் பயன்படுத்திக் கொண்டிருந்தனர்.

அறிவைக் கொண்டாடிய முத்தனபி தெரு

அந்தத் தெருவில், இலக்கியவாதிகளும், கருத்தாளர்களும் கூடுவார்கள் தினமும். பல்வேறு வாத பிரதிவாதங்கள் நிகழும். இவைகள் எல்லாம், அமைப்பு ரீதியாக அல்லாமல், நட்பு வட்டங்களாக குழுமம் குழுமாக கூடி விவாதத்திலும், தர்க்கத்திலும் ஈடுபடும் இடமாகவும், புத்தக வாசிப்பும், பகிர்ந்து கொள்ளுதலுமாக, இலக்கிய பூங்காவாக திகழ்ந்த இடம்.

அந்தக் காலத்தைய ப்ளாக்கர்கள் கூடும் இடம்?!!!

கொடுமையான, இனப் போராட்டத்தில் கூட, அந்தத் தெருவை எவரும் தொட்டதில்லை. ஈராக் மக்களின், post Saddam காலகட்டத்தின், நிம்மதியான பாதுகாப்பான இடமாக இந்த தெரு இருந்தது. ஆனால், அங்கு தான் - இனங்கள் தாண்டிய அறிவுசார் வட்டமாக இயங்கிய அங்கு தான், வெடிகுண்டு பயமின்றி, மக்கள் புழங்கிய சமயத்தில் குண்டு வெடித்திருக்கிறார்கள். 26 பேர் மரணம். அதைவிட கொடுமை, பல ஆயிரக்கணக்கான புத்தகங்கள் எரிந்து நாசமாகி விட்டன.

புத்தகங்கள் தேடுதல், வாங்குதல், படித்தல், பாதுகாத்தல், பகிர்தல், என பல உள்ளார்ந்த அனுபவங்களைத் தரும். அதை அனுபவித்தவர்களுக்குத் தான் தெரியும். புத்தகங்களைத் தேடுவது, இறைவனைத் தேடித் திரியும் பயணம் போல இன்பமான அனுபவம் என்பது அனுபவித்தவர்களுக்குத் தான் தெரியும். ஒரு மாதத்தில் ஒரு நாளேனும் ஒரு புத்தகக் கடையினுள் நுழைந்து, புத்தகங்களைத் தேடித்தேடி வாங்காவிடில், மனம் பரபரக்கத் தொடங்கி விடும். தான் தேடி செல்லும் புத்தகங்கள் கிடைக்காவிட்டால், மனம் சோர்ந்து விடுவதும், கிடைத்து விட்டால், மகிழ்ச்சி கொள்வதும் என எப்பொழுதுமே, புத்தகங்களுடன் ஒரு பரவச நிலையிலான உறவு என்னுடையது.

புத்தகங்களின் மீது காதல் கொண்ட அனைவருக்குமே அது ஒரு பரவச நிலையைக் கொடுக்கும். காதலிக்கும் புத்தகங்களை ஒரு போதும் கடன் கொடுக்காது, வைத்துப் பாதுகாப்பது, அப்படியே மீறி எவரேனும் வாசிக்க விரும்பினால், தங்கி இருந்து, வாசித்து போங்கள் என்று கெஞ்சி கேட்டுக் கொள்வது - இப்படியான புத்தகக் காதலனுக்கு, ஒரு புத்தகக் கடைத்தெருவே எரிந்து போனது - சில தீவிரவாதிகள் யாரையோ எதிர்ப்பதற்காக, தங்கள் சொந்த நாட்டின் அறிவுதேடலை கொன்று புதைத்து விட்டார்கள் என்ற செய்தியைப் படித்ததும், அடைந்த வேதனையை சொல்லி முடியாது.

இது இப்படியென்றால், இந்தப் புத்தகங்களை வியாபாரம் செய்தவர்கள், கண்ணீர் மல்க கூறிய செய்தி -ஒரு மனிதனுக்கு மிஞ்சிப் போனால், ஒரு நூற்றாண்டு வாழ்வு. ஆனால், இந்தப் புத்தகங்கள் நிரந்தரமான வாழ்வுடையது அல்லவா? எதை கொல்கிறோம் என்று தெரியாமலே, இந்தப் பாவிகள் செய்தது ஈராக்கின் பல தலைமுறைக்கான அறிவு செல்வத்தை அல்லவா அழித்து விட்டார்கள்.

Murder the intellectual capability of the country.

ஆமாம் - தீவிரவாதம் இப்பொழுது புதிய தளத்தில் பயணிக்கிறது. Murder the intellectual capability of the country. சிந்திக்கும் சக்தியை அழித்தொழித்தால், பின்னர் எல்லாம் தங்கள் கைவசப்படும் என்ற திட்டத்துடன் செயல்படத் தொடங்கி விட்டனர். இந்த சித்தாந்தத்தில் செயல்பட்ட சில குழுக்களால், பாதிக்கப்பட்ட சமூகங்கள் எத்தனை. தலைமுறை தலைமுறையாக கல்வி பெற வசதியின்றி, வீழ்ந்து விட்டன. இன்று அதலபாதாளத்தில் விழுந்தவர்களைக் கை தூக்கி விட, எத்தனை முயற்சிக்க வேண்டியதிருக்கிறது.

தீவிரவாதிகளும் இப்பொழுது அதைத் தான் செய்ய முனைந்திருக்கிறார்கள். தங்களைக் குறித்து கேள்வி எழுப்ப சக்தியுள்ளவர்கள் - இந்த intellectuals மாத்திரமே. இவர்களைத் தேடித்தேடி கொன்று கொண்டிருக்க முடியாது. அதனால், அவர்களின் அறிவின் மூலமாகிய புத்தகங்களை அழித்து ஒழித்து விட்டால், இனி என்றுமே சிந்திக்கத் திராணியற்றவர்களாய், தாங்கள் சொல்லும் அடிப்படை வாதத்தை பிடித்துக் கொண்டு, தங்களோடு சேர்ந்து நிற்பார்கள் என்று திட்டமிட்டு செயல்படுகிறார்கள்.

இதை எதிர்த்து குரல் கொடுக்க வேண்டியது - ஒவ்வொருவரின் கடமையாகும். இது மதம் சார்ந்த விடயமென இன்று ஒதுங்குபவர்கள் - சிந்தனை செய்யும் மனமுடையவர்களுக்கு எதிராக மௌனம் காக்கிறார்கள் - மனித இனத்திற்கெதிராக துரோகமிழைக்கிறார்கள் என்று தான் சொல்வேன்.